Begeleiding op HippoCampus: STakend paard door angst

Het verhaal van Marjolein:

Stakend paard door spanningsproblemen van de amazone

Sinds mijn 5e jaar rijd ik paard. Ik heb een Fjord van 23 jaar oud en een Oldenburger merrie van 7 jaar oud. Na 18 jaar op de Fjord (Fabio) te hebben gereden niet alleen buiten, maar ook dressuur en wedstrijden heb ik mijn merrie Dolce Vita gekocht. 3 jaar oud was ze, een heel ander paard dan ik gewend was. Na een aantal jaar heb ik grote problemen met haar gekregen. Steigeren, staken, niets meer willen doen. Ze negeerde me gewoon, het ene moment rende ze, het andere moment stonden we stil en steigerde ze steeds hoger en hoger. Ik werd bang en verstijfde volkomen. Na een zoektocht en allerlei adviezen heb ik haar een aantal maanden teruggebracht naar de vrouw via wie ik haar gekocht heb. Zij heeft haar leerlingen onder haar begeleiding op Dolce Vita laten rijden en alles ging goed. Tja dan zit het probleem bij jezelf. Aan een kant gelukkig, want met jezelf kan je aan de slag.

Zo ben ik bij Ulrike terecht gekomen en heb ik inmiddels 9 lessen gehad. Ik ben begonnen op haar Fjord Jona. Zonder zadel en tijdens de eerste les vroeg Ulrike durf je achterste voren te gaan zitten. Achterste voren? Zo gezegd zo gedaan en dat viel niet tegen ik vond het niet zo eng. Mijn “stoel”zit moest veranderen en ik kreeg allerlei oefeningen mee.

De tweede les weer zonder zadel op Jona, weer gewerkt aan “stoel”zit en ik blijk in te knikken. Nu had ik zelf wel het gevoel dat ik vaak scheef ging zitten, maar ik kon het niet veranderen. Ulrike heeft me wel 10 keer recht gezet, weer mijn benen los gemaakt en dan weer verder.

Ulrike heeft van mij een filmpje gezien terwijl ik op Dolce Vita reed en zij zag meteen waar het gedrag van mijn merrie vandaan kwam. Het ontstaat door mijzelf, nu is het ene paard daar wel gevoeliger voor dan het andere paard. Dolce Vita is er gevoelig in. Goh vroeg Ulrike, wat is haar afstamming want ze lijkt erg veel op mijn merrie Nanda. Ook in gedrag. Het ene moment is ze superheet en het andere moment helemaal niet. Een tijdje later heb ik de papieren meegenomen en wat blijkt, veel overeenkomsten.

Toen ik voor de vierde les kwam, vroeg Ulrike of ik zelf Jona uit de wei wilde halen. Wat bleek ik had per ongeluk Prisca meegenomen. Nou dan proberen we Prisca. Meteen werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt. Prisca draaide om, stond stil. Prissie is ook zo’n paard dat erg sterk op mijn fouten reageert. Erg confronterend, maar heel goed voor mij om te leren.

De dingen die ik leer en afleer, wat is het toch moeilijk, kan ik thuis met Dolce Vita heel goed toepassen. De ene keer gaat het beter dan de andere keer, maar dat zal altijd zo zijn. Dolce Vita reageert er erg goed op dat ik minder span, minder mijn benen optrek (stoelzit) en dat ik probeer te blijven rijden.

De achtste les, inmiddels een aantal lessen met zadel achter de rug, kwam ik erg gehaast aan. Te laat, file, iedereen kent het. Nu moet ik hierbij vermelden dat de laatste lessen ontzettend goed ging, galopperen zonder teugels, zonder beugels (had ik nooit gedacht dat ik dan kon blijven zitten). Prisca bleef goed doorlopen, hartstikke fijn. En dan je achtste les, niets ging er goed. Prisca draaide, stond stil en ik had een knik in mijn lichaam en ik kreeg het niet voor elkaar. De laatste vijf minuten ging het een beetje.

De negende les, eerst op het houten paard. Voelen hoe ik mijn benen moet “openen”, want dat deed ik niet goed. Mijn probleem is, vanaf het begin af aan, dat ik de beweging met mijn linker heup/been ontwijk. Op het houten paard een goed idee gekregen van het gevoel. Weer op Prisca. Was nog een beetje bang dat het weer fout zou gaan, maar dat was niet het geval.

Thuisgekomen en meteen op Dolce Vita geklommen, super gereden!

 Na de tiende les gaan we de planning bekijken en ga ik afspreken wanneer ik met Dolce Vita naar Ulrike ga. Eerst op Prisca of Jona met beugels en teugels natuurlijk.

Er is mij nog niet eerder zo verteld wat ik met mijn lijf moet doen, terwijl ik op het paard zit. Ik ben heel erg blij dat ik hiermee begonnen ben en ik heb goede hoop dat ik met Dolce Vita wedstrijden kan gaan rijden.

Marjolein.