Stefan en Equitherapie op HippoCampus

Een autistische jongen van 26 jaar met Down Syndroom

Dat  is therapeutisch paardrijden waarbij het erom gaat paardrijden en contact hebben met het paard, doelmatig te gebruiken, zodat therapeutische effecten worden bereikt op lichamelijk en psychisch vlak.
Bij Equitherapie werken de specifieke sociale leer- en bewegingsmogelijkheden van een paard mee als "co-therapeut”, om mensen met psychische en/of lichamelijke problemen, systematisch te helpen.
Bij Equitherapie kan niet gewerkt worden met manegepaarden. Speciaal opgeleide therapeutisch werkende paarden zijn hierbij nodig. De therapeute werkt slechts met 1 ruiter gedurende 1 uur.
Equitherapie kan je een beetje vergelijken met "zwemmen met dolfijnen”. Ook daarvan gaat een geweldige therapeutische werking uit, waar steeds meer gehandicapten bij gebaat blijken. Trouwens ook "niet” gehandicapten zijn er vaak erg enthousiast over.
Paardrijden
Stefan rijdt net als een aantal andere bewoners van Kristal paard. Een aantal op Manege Prinses Màxima van Reinarde in Den Dolder. Ook daar zie je geweldige effecten op houding, motoriek en gedrag van gehandicapte ruiters. Daar zijn zowel de paarden, instructrices en als de omgeving debet aan. Deze paarden zijn niet speciaal getraind, wel geselecteerd op een rustig karakter. Onlangs constateerden we nog, dat een vrouwelijke ruiter na een paar maanden al zelfstandig, lekker rechtop en met een brede grijns, rijdt met slechts één begeleider naast het paard. Bij de start was het een "zielig hoopje”, dat door 2 vrijwilligsters en allerlei extra hulpmiddelen met moeite te paard gehouden werd. Er was ook nog een begeleidster van het paard nodig. Om het nog erger te maken was de rijdster voortdurend automutilerend bezig door zich "voor de kop te slaan”. Na afloop van het paardrijden is ze nu aanspreekbaar. Voordien kwam ze met 2 begeleiders en was "er geen land mee te bezeilen”.
Als je dit soort effecten al bereikt met "gewoon” paardrijden, kan je nagaan, dat je verwachtingen van equitherapie wel heel hoog moeten zijn.
Welke effecten zijn er nu behaald?
Stefan is nu een keer of 5 naar Soerendonk geweest. We verwachten zeker nog een paar keer naar Equitherapie te gaan, want Stefan lijkt nog heel wat meer te kunnen bereiken.
• Stefan was eigenlijk bang voor paarden, zat hij er eenmaal op dan ging het wel, maar aaien, voeren, bij de teugels nemen daar moest hij niets van weten.
Nu gaat hij het paard zelf ophalen uit de stal, pakt de teugels en neemt hem mee naar de bak om te gaan
rijden. Stefan loopt naar "zijn” paard, dat begroet Stefan, kijkt Stefan nieuwsgierig aan en lijkt te zeggen:
leuk dat je er bent, laten we er samen een leuke rijles van maken. Samen bereik je meer!
• Stefan liet zich op de manege rijden door zowel het paard als de begeleidster en de instructrice. Nu neemt hij zelf initiatief, stuurt het paard een bepaalde kant op, laat het draven of stappen. Bepaalt zelf wat er gebeurt!
• Stefan was al van jongs af (hij is nu 25) angstig voor gras, struiken, bomen, honden, katten. Hoewel hij er heel langzaam wat beter mee om wist te gaan, bleef hij er een hekel aan houden. Regelmatig is een hond zich wezenloos geschrokken als deze te dicht bij Stefan kwam en Stefan het op een schreeuwen zette!
Op het terrein (en in huis van de therapeute) lopen talloze honden rond. Ze zijn erg gehoorzaam en reageren direct op de aanwijzingen van de therapeute. Inmiddels heeft Stefan ze volledig geaccepteerd en mogen ze hem zelfs aanraken!
• Een paar weken geleden moest Stefan zijn therapiepaard (Jona) door de modder begeleiden naar de bak: geen probleem. Dat het paard ondertussen van boomtakken at en af en toe een eikel verschalkte van de grond bleek Stefan nu erg interessant te vinden. Krijgt belangstelling voor de buitenwereld!
• Stefan praat niet, maar technische problemen lijken er niet te zijn. Hij heeft waarschijnlijk angst om zijn keel te belasten na een operatie. Hij ervaart heel duidelijk van de therapeute wat haar stem voor invloed heeft op het gedrag van zijn paard (en de honden?) en hij begrijpt haar instructie, wat hij zijn paard moet laten doen. Het lijkt erop dat Stefan haar stem probeert na te bootsen in de auto tijdens de terugreis.
Wellicht dat hij toch zo ver komt dat hij een heel klein beetje gaat praten??? Dat zou prachtig zijn voor hem,
voor ons en iedereen in zijn omgeving. Het is vaker gebeurd met deze therapie en de eerste aanzet lijkt
gezet!
 

---

Stefan heeft meerder jaren Equitherapie gevolgt. Hij heeft vertrouwen in de contact met anderen ontwikkelt. Zijn behoefte om zich zelf te beschadigen, indien er conflicten waren is aanzienlijk vermindert. Stefan kan ook accepteren, dat iets anders loopt als hij het verwacht had.Hij kan begrijpen, dat men met hem rekening houdt.  Hij communiceerdt meer met ziijn omgeving en zijn omgeving heeft geleerd, dat Stefan meer kan, dan ze eerst dachten.

In het derde jaar van zijn therapie heeft Stefan zelf de klassieke onafhankelijke zit ontwikkelt, om beter met Jona in een dialoog te komen.