• Kan je  ruitergevoel leren ?
• Kan je met het paard ook psychisch beter in balance komen?
• Paardrijden vindt ook voor een groot gedeelte "tussen de oren plaats" !
• Paardrijden is een complexe psychomotore bezigheid.

De psychomotoriek biedt veel hulpmiddelen voor instructeurs om het leerproces van de ruiter beter en vooral zonder misverstanden te laten verlopen. Op deze manier kan het ruitergevoel worden getraind.

Ulrike Thiel heeft ruim 10 jaar toegepast wetenschappelijk onderzoek gedaan naar menselijke leerprocessen en naar effectieve manieren om het leerproces te bevorderen. In haar eigen ruitercarriere werd ze regelmatig geconfronteerd met leermethodes die een goed leerproces eerder in de weg stonden dan bevorderden. Vanuit  haar beroepsmatige achtergrond besloot ze zich nader te verdiepen in het leerproces van het paardrijden.

Ze concludeerde, dat veel ruiters gewoon opgroeiden met misverstanden. Soms stopten ze heel erg veel energie en tijd in het rijden, maar raakten toch gefrustreerd doordat ze weinig vooruitgang boekten en veel problemen tegekwamen. Vanuit haar eigen ervaring en vanuit haar functie als psychotherapeut kon Ulrike zich goed verplaatsen in deze gefrustreerde ruiters, maar ook de problematiek van de paarden die hierbij betrokken waren.

Ulrike besloot daarom een doelgerichte, effectieve vorm van instructie te ontwikkelen, waarbij misverstanden en frustraties bij het paardrijden voorkomen konden worden.

De klassieke rijkunst met zijn beproefde wetten en systematiek voor het bewegen samen met het paard leverde de basis. De sportwetenschappen, de nodige technische ondersteuning en de Equitherapie en theorie van Feldenkrais brachten psychologische diepgang.

Ulrike probeert haar leerlingen veel bergrip ervoor mee te geven wat in het paard gebeurt en hoe de bewegingsdialoog door hun viervoetige partners beleefd wordt. Een aantal oefeningen kunnen helpen het lichaamsgevoel te verbeteren en het open staan voor wat vanuiit het eigen lichaam en van het paard af komt te bevorderen. Zo kan meer harmonie in de beweging ontstaan.

Voor de ruiter helpt de sportpsychologische aanpak om zijn ruitergevoel doelmatig te kunnen verbeteren. Denken, voelen en doen kunnen geïntegreerd worden.

Voor ruiters, instructeurs en trainers
HippoCampus wil helpen beginnende maar ook gevorderde ruiters en instructeurs met een effectieve methode kennis te laten maken, om de basis van het samenspel van technische vaardigheden, begrip en gevoel gemakkelijk en zonder misverstanden te kunnen krijgen, aandachtspunten bij te spijkeren en tot een beter begrip en wat handvaten te kunnen komen hoe je je paard tot je "danspartner” kan maken.
 
Beter paardrijden niet alleen door "kilometers maken" op het paard
Paardrijden leer leer je niet alleen door "kilometers te maken" op het paard. Want om lekker te leren paardrijden moet je het hebben van een samenspel van je zintuigen, van lichaam en geest. Pas van een combinatie uit begrijpen waarom het zo moet, het aanvoelen hoe het moet en het snappen wat er gedaan moet worden kan een ruiter zich ontwikkelen tot een zelfstandig denkende ruiter, die instaat is voor alles, wat van zijn paard komt open te staan en iets zinvols mee te doen. Omdat het naast het leren uitvoeren van ingewikkelde en zeer fijn op elkaar afgestemde lichamelijke bewegingsschema's ook nog gaat om het communiceren met een levend wezen, zijn er tijdens het leren paardrijden veel struikelblokken en mogelijkheden voor misverstanden weggelegd. Dat sommige ruiters jarenlang kunnen tobben met de juiste manier van zitten en hulpengeving heeft vaak als oorzaak, dat tijdens het basisleerproces een aantal misverstanden niet werden onderkend en dat niet systematisch en methodisch in op elkaar opbouwende stappen gewerkt werd tijdens het aanleren. Veel in principe getalenteerde ruiters zijn daardoor niet instaat hun paard optimaal te kunnen ondersteunen in de gezamenlijke training als combinatie.

De klassieke aanpak is nog steeds actueel
In principe is de "klassieke aanpak” zoals heden nog beoefend in de Spaanse Rijschool, van aan de basis veel investeren in een goede onafhankelijke zit en hulpengeving nog steeds de meest succsesvolle. Vandaag hebben wij, in aanvulling op deze principes, uit de hippische sportpsychologie, de sportfysiologie en de
trainingsleer veel inzichten en technieken aangereikt gekregen, die het ons mogelijk maken, het leerproces veel duidelijker en effectiever te laten verlopen.

Wel blijft ook in de hedendaagse paardensport het respect voor de persoonlijkheid en het werken conform de natuur van het paard een ethieke eis, die ook te vinden is in het FEI reglement. Hier vindt niet ten onrechte tegenwoordig veel discussie plaats.

Combinatie uit professionele en wetenschappelijke achtergrond en eigen ervaring
Dr. Ulrike Thiel is zelf nooit een echt "ruitertalent” geweest, die "via haar ruggenmerg” heeft kunnen rijden. Ze  heeft in de loop van de jaren heel wat verschillende (goede en minder goede) instructie gehad, veel gelezen en is via vallen en opstaan uiteindelijk een - voor haar gevoel -  acceptabele ruiter en goede instructeur geworden.  De ervaring van het zelf zoeken van een weg, de ervaringen met verschillende instructiemethodes en haar beroepsmatige achtergrond samen hebben door de jaren heen geleid tot de ontwikkeling van een methode om haar leerlingen op een boeiende manier te helpen tot beter begrip, beter gevoel en betere samenwerking met hun paarden. Ze heeft daarbij de ervaring gemaakt dat veel ruiters gewoon "opgegroeid”  waren met misverstanden en dat soms kleinigheden "tussen de oren” of aan hun lichaamsschema ze ervan weerhielden om tot de nagestreefde harmonie met hun paard te kunnen komen. Dit leidt vaak  tot frustraties voor ruiter en paard en soms zelf tot het opgeven van de paardensport. Dit is zonde en niet nodig.

De Methodes
Bij de op HippoCampus gebruikte methode blijft het klassieke streven naar een optimale ontwikkeling van het paard gezien zijn natuurlijke eigenschappen steeds het doel. Dit is alleen te bereiken door een zeer correcte basis van zit, hulpengeving en systematisch training, waardoor gewaarborgd is, dat het paard door de ruiter ook daadwerkelijk in zijn bewegingen ondersteund en niet gehinderd wordt. Deze klassieke achtergrond wordt aangevuld met moderne "psychomotore” leertechnieken. Het doel is te komen tot een harmonie, die op elk niveau te beleven valt: voor de sportieve ruiter, de wedstrijdruiter maar ook de recreatieruiter, die wel de ambitie heeft, om zijn paard  optimaal te kunnen begeleiden, zodat hij zo lang mogelijk samen met hem met plezier en veilig kan genieten van zijn hobby.