Na angstpauze weer paardrijden op HIppoCampus

Wendy over haar traject: na lange pauze en angst weer terug naar paardrijden - een gecombineerd zit- en angsttraject

Wendy komt uit België. Ze heeft als kind veel Pony gereden en had ook langer een eigen paard. Na een ongeluk was ze gestopt met rijden en heeft enkele pogingen gedaan het weer op te pakken. Elke keer kwam de angst terug en bleek, dat ze plotseling niet meer kon zitten en hulpen kon geven. Na een Workshop "zit en houding” op HippoCampus is Wendy een individueel traject begonnen. Daarbij wordt het verbeteren van de techniek gecombineerd met angstbegeleiding. Wendy heeft tussen de lessen, die ze een keer per week volgt nog geen mogelijkheid om te oefenen. Ulrike en zij proberen een goede basis op te bouwen voordat ze een mogelijkheid zoekt, om in de buurt van haar woonplek te rijden en later ook weer een eigen paard aan te schaffen.

Ik was heel blij, toen ik aan mijn eerste "zitsessie”bij Ulrike begon. Dankzij de eendaagse zitcursus wist ik nu waar het probleem zat en daar kon ik nu aan werken met hulp van Ulrike. Ik dacht, dat ik na 10 lessen al goed zou kunnen paardrijden, maar na enkele lessen besefte ik, dat het toch niet zo vlug zou gaan als ik verwachtte
 Meestal had ik een goed gevoel na een les, maar enkele keren gebeurde het, dat ik teleurgesteld naar huis ging omdat het niet zo ging als ik verwachtte. Ik was vooral boos op mezelf omdat ik het niet kon zoals ik het zou willen. Ik ben nogal perfectionistisch ingesteld en legt daarom de lat vrij hoog voor mezelf. Ik wil alles daarom ook altijd heel goed doen en al het dan niet lukt, is het zware teleurstelling.
 Toen ik de tweede sessie begon dacht ik weer, dat ik na deze sessie wel zou kunnen paardrijden….. Maar weer had ik het mis.
 Ik had enorm veel voldoening toen ik met de teugels erbij mocht oefenen. Een nieuw moment was aangebroken, een stapje verder naar het rijden. Nu besefte ik ook waarom het allemaal zo lang duurde alvorens de teugels erbij kwamen.
 Ik merkte zelf dat ik vooruitgang maakte, maar traag. Dat was ook wennen. Aanvaarden dat je een leerproces moet afleggen en dat dit bestaat uit allemaal verschillende kleine stapjes. Die mooi op elkaar aansluiten en waarvan je er geen mag overslaan omdat alles op elkaar is voortgebouwd.
 Soms vind ik het erg als ik het gevoel kwijt ben of als mijn been weer eens omhoog en naar voren komt, zonder dat ik het wil. Maar ik weet nu dat het goede gevoel in mij zit en dat het soms wat langer duurt alvorens het eruit komt, maar ik kan het. Dit moet ik altijd in mijn achterhoofd houden, vooral als het een keer moeilijker gaat.
 De laatste keer speelde ik even met de gedachte om te stoppen met een poging te doen paardrijden. Bijkomend zit ik dan nog met een angst die misschien nooit meer zal weggaan en als het dan niet lukt dan denk ik soms: "met wat ben ik nu bezig?”.
Maar dit gaat wel weer over en nu zit ik vol ongeduld te wachten tot ik "eindelijk”met het zadel mag rijde!
 Graag zou ik ook nog andere paarden vertrouwen zoals ik Jona vertrouw. Jona geeft me echt een fijn gevoel zonder angstig te zijn en het zou leuk zijn, moest ik dit gevoel bij andere paarden ook hebben!!!
 Uiteindelijk was het zover om met het zadel te gaan oefenen. Ulrike had al eens gezegd om binnenkort met Resi te proberen, maar ik had er niet aan gedacht dat het ‘nu’ zou zijn, net op het moment dat het zadel erbij kwam. Tja, ik stemde in met een klein hartje omdat ik op dat moment nog redelijk wat angst had … maar ik dacht: ‘Ulrike weet wel wat ze doet’ en dat gaf me vertrouwen.
 Na de eerste longeles op Resi voelde ik mij fantastisch. Ik durfde het gewoon!! Resi gaf me een goed gevoel en ik vertrouwde haar.  Resi is een heel fijn en lief paard.  Nu heb ik al 3 x op haar gereden en het gaat beter en beter. Ik ben blij dat Ulrike deze beslissing voor mij nam, want anders had ik deze stap nog niet durven maken en had ik nog steeds met die grote angst gezeten die nu stukje voor stukje lijkt te verdwijnen …
Ondertussen les ik al bijna 10 maanden bij Ulrike.  De laatste weken heb ik vooral met Resi gereden en dit gaat soms echt heel goed.  Soms voelt het echt zàlig aan, alsof je één wordt met het paard.  En ook mijn zit wordt beter en beter, soms glipt het juiste gevoel even weg, maar het lukt mij al vlugger om het terug op te halen.
 
 Dank zij mijn lessen bij Ulrike heb ik ook de moed terug bij elkaar gevonden om met een paardje te rijden waarop mijn angst in het begin van het jaar ontstaan was.  Het was zo erg dat ik meer dan een half jaar niet meer met haar heb durven rijden,  maar nu lukt het terug.  Soms heb ik echt een fantastisch gevoel als ik met haar rijd!!  Had nooit durven denken dat dit nog ging gebeuren!!