Equitherapie bij Burnout op HIppoCampus

Equitherapietraject bij dreigend burnout
Verslag sessies Ulrike en Resi 2008

27 mei
 Dit is mijn eerste sessie met Resi: Resi vind ik een mooi paard, ze stapt flink door. Het is prettig om met haar samen te lopen.
 Ik raak ontroerd als ik op Resi zit en ervaar hoe leuk ik dat vind: "ik hoef er niets voor te doen”.
Plotseling staat Resi stil – ik had net gedacht: vindt ze het wel leuk? Daar reageert ze op.
 Is wonderlijk om mee te maken.
 Resi draagt me: dat is een mooie gewaarwording, bewustwording.
 Ulrike laat me voelen wat het effect is van 2 zithoudingen: meeschommelend (geeft een gevoel van opgaan in de ruimte, niet aanwezig zijn) en rechtop zittend (aanwezig, stevig)
 Na afloop voel ik me dromerig en heb een prettig, actief gevoel in mijn lijf.
 Ik heb deze sessie veel meegemaakt en Ulrike was daar om er woorden aan te geven, stelde vragen, maakte mij attent op wat er gebeurde.

3 juni
 Samen met Resi lopen: was al vertrouwder dan vorige keer.
 Op Resi – ging direct rechtop zitten, wilde ik graag. Ulrike: "Dat wil je graag”, hoe voelt dat?
 Ik wil het graag leren, "aanwezig zijn”.
Welke stem zegt dat?
 Ik raakte erg in de war – geëmotioneerd. Daarmee oefening gedaan met creëren van "steun in de rug”, klein stukje van ideale vader. Kan ik niet precies beschrijven, maar met mijn aantekeningen haal ik zo het gevoel terug.
 Was na afloop Resi erg dankbaar, kon haar wel zoenen.

10 juni
 Vandaag wilde ik graag ervaren wat ik op foto’s gezien had : achterstevoren liggen op het paard.
 Eerst ging ik me krampachtig vasthouden, daarna kon ik ontspannen me laten dragen.
 Met mijn ogen dicht meebewegen, dat voelde fantastisch: zo zacht , sterk en stevig gedragen worden.
 Afscheid nemen van Resi na zo’n intens moment: hoe doe je dat, vroeg Ulrike. Dat vind ik best moeilijk. Ik heb samen met Resi nog een ronde gelopen, dat voelde wel goed.

17 juni
 Thema: mijn verdriet dat als een zwarte berg bovenop me zit.
 Ulrike: dat gevoel een stem geven, tot persoon maken. "Persoon wijst naar me met beschuldigende vinger, daar heb je haar weer…..Ik wil ervan wegrennen.”
Steun creëren: iemand die persoon terecht wijst. Dat hielp, gaf opluchting, ruimte.
 Maar niet voldoende, ik heb steeds het gevoel dat ik vastgehouden wil worden.
 Hou oud ben je dan? 4 – 5 jaar. Resi kan me niet vasthouden én ik ben geen 4 jaar meer!
 Wat kan Resi wel? Mij dragen, en dat deed ze ook, ik kon dat diep in mijn lijf voelen.

23 juni
 Geen thema, voel me moe en down. Ik zou gewoon weer willen weten wat plezier is, genieten.
 Voel steeds spanning.
 Ulrike: Spanning stem geven? 
 De stem zegt : Schiet op. De steunfiguur hoeft niks te zeggen , er alleen te ZIJN.
 Dat gebeurde, ik kon dat voelen.
 Ik kreeg een gevoel kracht, ik wilde draven met Resi! Ulrike zei hoe ik dan precies moest zitten en het lukte. Eventjes….toen begon ik weg te schuiven. Ulrike vroeg of ik wilde stoppen met draven en koppig zeg ik dan : "doorgaan”. Uiteindelijk moest ik snel stoppen anders zou ik eraf vallen. Ulrike beschreef droog wat er gebeurde: …niet om hulp vragen, doorgaan…
Daarna rustig stappen met Resi, wilde haar alleen maar voelen en ontspannen, spanning van me af laten glijden. Resi ging lopen snuiven en proesten met hoofd naar beneden.

1 juli
 Vorige week Ulrike mail gestuurd met verzoek om pauze in te lassen. Iedere keer kom ik zoveel emoties tegen in de sessies. Ulrike wil dit eerst met me bespreken en ik realiseer me dat ik pijn / emoties uit de weg wilde gaan, dat het belangrijk is om door te gaan. Ulrike: de verzuring van de spieren, het hoort erbij.
 Begin Resi steeds liever, bijzonderder te vinden in de zin dat steeds sterker tot me doordringt hoe gevoelig zo’n groot, machtig dier is.
 Vandaag stappen met Resi , de wereld ziet er anders uit vanaf haar rug, je ziet meer dingen tegelijk. Ik vind de beweging, het schommelen iedere keer weer heel prettig, het emotioneert mij.
 Gesproken over dat schommelen, het ervaren vanuit je bekken, het rechtop zitten en het gevoel van er "zijn”. Ulrike refereerde aan het ‘te weinig vastgehouden zijn als kind’. En dat dit gedragen worden door Resi een nieuwe blauwdruk kan geven. Ja, zo ervaar ik het ook, het geeft mij iets, het opent iets in mij, iedere keer weer.
 Ik kon voelen dat Resi op verschillende manieren loopt, alsof ze mijn innerlijke bewegingen spiegelt. Een intense ervaring.

8 juli
 Ging heel moe naar Soerendonk. Vandaag dringt zich het onderwerp "moeder” op, de afstand tot mijn moeder, nu en altijd al. Resi was weer lief en aandachtig ondanks de vliegen.
 Moeder, de moeder die er niet voor mij was, het verdriet daarover, altijd in mij.
 Een steunfiguur achter mij op Resi: een vrouw, met magische krachten, een wijze vrouw.
 Zij zegt dat ik er niets aan kon doen. Ik ben een klein kind van 4 jaar – ik huil.
 Resi draagt mij. Resi had mij ook willen dragen als ze er toen geweest was.
 Het doet me glimlachen – het gevoel door Resi gedragen te worden.

15 juli
 Eerst even met Ulrike gepraat over hoe ik me voel (ben gestopt met werken op 12 juli) : uitersten,  van ontspanning tot me ellendig voelen.
 Samen lopen in de bak met Resi: het lukte me absoluut niet om in cadans te komen met Resi. Kon geen contact maken. Deed mijn best en dan was ik het binnen 10 seconden weer kwijt.
 Daarna op Resi: mijn lijf werd alleen maar doorelkaar geschud, voelde me ellendig.
 Alles rammelde in en aan mij. Oefeningen gedaan om contact met centrum tot stand te brengen, niks werkte.
 Ulrike liet Resi stil staan en ik mocht op haar hals liggen – dat was heerlijk, helemaal niets hoeven doen en gedragen worden. Ik voelde Resi’s ademhaling, het was alsof ik in haar wegzonk. Het was heel ontroerend en diep.
 Na afloop, met thee in de keuken, voelde ik rust en warmte in mijn hele lichaam, eenheid.
 Achteraf gezien is deze sessie een soort doorbraak geweest, daarna had ik veel meer rust in me. Dit geeft me de mogelijkheid om beter te voelen en te kijken.

22 juli
 Stond heel gedeprimeerd op, pas in de trein kon ik weer contact maken met het positieve gevoel waarmee ik de vorige keer ben weggegaan. Wilde vandaag aan ‘balans’ werken. Hoe ik in balans kan blijven, contact kan houden / zoeken met dat innerlijk gevoel van heelheid.
 Balans zetelt in je buik, geprobeerd dat gevoel te zoeken. Mijn "bodem”te voelen en daarmee, daardoor dus ook goed op Resi te zitten. Ik kon redelijk goed voelen en focussen.

29 juli
 Voel me rustig en maak dan gemakkelijk contact met Resi. Resi aan de longe: stap, draf en galop. Staan kijken naar haar: hoe mooi rustig en toch vol energie ze daar loopt.
 Op Resi: ik kan goed zitten, rustig en in balans. Ik voel goed het verschil als ik rechtop zit of inzak. Zo goed voelen is fijn en niet-fijn: onmiddellijk komt de vraag "en wie ben jij dan wel, wat denk je wel, wat heb jij te bieden? "
 Ulrike vraagt wat ik als afsluiting van de 10 sessies zou willen. Ik wil graag nog eens op haar liggen achterstevoren. Het was even zoeken om de balans te vinden tussen Resi en mij en toen was het ook heerlijk. Achteraf besefte ik pas dat ik heel diep in mijn beleving ben geweest, naar een punt dat ik heel klein was. Ik maakte een soort van tevredenheids-geluidjes.
 Het was een hele mooie afsluiting. De nacht erna kwam het weer boven in een slaap-waaktoestand, het intense genoegen zo gedragen te worden door Resi, haar warmte en geur , haar zachte vacht, haar sterke lijf.

Evaluatie
 Ik heb met / door Resi en Ulrike  (of andersom!) heel direct allerlei gevoelens écht ervaren, beleefd, gevoeld. Resi is aanwezig, Resi raakt me aan, geeft, draagt. Gevoelens heb ik hierdoor dieper beleefd, zijn concreter geworden en dat heeft mij helderheid gegeven. Ulrike is uiteraard degene die dit alle begeleidt en stuurt. Het is duidelijk dat de samenwerking van Ulrike met Resi één geheel vormt. Het hele proces van de tien sessies is voor mij een kostbaar geschenk.

Verslag sessies Ulrike en Resi 2008

27 mei
 Dit is mijn eerste sessie met Resi: Resi vind ik een mooi paard, ze stapt flink door. Het is prettig om met haar samen te lopen.
 Ik raak ontroerd als ik op Resi zit en ervaar hoe leuk ik dat vind: "ik hoef er niets voor te doen”.
Plotseling staat Resi stil – ik had net gedacht: vindt ze het wel leuk? Daar reageert ze op.
 Is wonderlijk om mee te maken.
 Resi draagt me: dat is een mooie gewaarwording, bewustwording.
 Ulrike laat me voelen wat het effect is van 2 zithoudingen: meeschommelend (geeft een gevoel van opgaan in de ruimte, niet aanwezig zijn) en rechtop zittend (aanwezig, stevig)
 Na afloop voel ik me dromerig en heb een prettig, actief gevoel in mijn lijf.
 Ik heb deze sessie veel meegemaakt en Ulrike was daar om er woorden aan te geven, stelde vragen, maakte mij attent op wat er gebeurde.

3 juni
 Samen met Resi lopen: was al vertrouwder dan vorige keer.
 Op Resi – ging direct rechtop zitten, wilde ik graag. Ulrike: "Dat wil je graag”, hoe voelt dat?
 Ik wil het graag leren, "aanwezig zijn”.
Welke stem zegt dat?
 Ik raakte erg in de war – geëmotioneerd. Daarmee oefening gedaan met creëren van "steun in de rug”, klein stukje van ideale vader. Kan ik niet precies beschrijven, maar met mijn aantekeningen haal ik zo het gevoel terug.
 Was na afloop Resi erg dankbaar, kon haar wel zoenen.

10 juni
 Vandaag wilde ik graag ervaren wat ik op foto’s gezien had : achterstevoren liggen op het paard.
 Eerst ging ik me krampachtig vasthouden, daarna kon ik ontspannen me laten dragen.
 Met mijn ogen dicht meebewegen, dat voelde fantastisch: zo zacht , sterk en stevig gedragen worden.
 Afscheid nemen van Resi na zo’n intens moment: hoe doe je dat, vroeg Ulrike. Dat vind ik best moeilijk. Ik heb samen met Resi nog een ronde gelopen, dat voelde wel goed.

17 juni
 Thema: mijn verdriet dat als een zwarte berg bovenop me zit.
 Ulrike: dat gevoel een stem geven, tot persoon maken. "Persoon wijst naar me met beschuldigende vinger, daar heb je haar weer…..Ik wil ervan wegrennen.”
Steun creëren: iemand die persoon terecht wijst. Dat hielp, gaf opluchting, ruimte.
 Maar niet voldoende, ik heb steeds het gevoel dat ik vastgehouden wil worden.
 Hou oud ben je dan? 4 – 5 jaar. Resi kan me niet vasthouden én ik ben geen 4 jaar meer!
 Wat kan Resi wel? Mij dragen, en dat deed ze ook, ik kon dat diep in mijn lijf voelen.

23 juni
 Geen thema, voel me moe en down. Ik zou gewoon weer willen weten wat plezier is, genieten.
 Voel steeds spanning.
 Ulrike: Spanning stem geven? 
 De stem zegt : Schiet op. De steunfiguur hoeft niks te zeggen , er alleen te ZIJN.
 Dat gebeurde, ik kon dat voelen.
 Ik kreeg een gevoel kracht, ik wilde draven met Resi! Ulrike zei hoe ik dan precies moest zitten en het lukte. Eventjes….toen begon ik weg te schuiven. Ulrike vroeg of ik wilde stoppen met draven en koppig zeg ik dan : "doorgaan”. Uiteindelijk moest ik snel stoppen anders zou ik eraf vallen. Ulrike beschreef droog wat er gebeurde: …niet om hulp vragen, doorgaan…
Daarna rustig stappen met Resi, wilde haar alleen maar voelen en ontspannen, spanning van me af laten glijden. Resi ging lopen snuiven en proesten met hoofd naar beneden.

1 juli
 Vorige week Ulrike mail gestuurd met verzoek om pauze in te lassen. Iedere keer kom ik zoveel emoties tegen in de sessies. Ulrike wil dit eerst met me bespreken en ik realiseer me dat ik pijn / emoties uit de weg wilde gaan, dat het belangrijk is om door te gaan. Ulrike: de verzuring van de spieren, het hoort erbij.
 Begin Resi steeds liever, bijzonderder te vinden in de zin dat steeds sterker tot me doordringt hoe gevoelig zo’n groot, machtig dier is.
 Vandaag stappen met Resi , de wereld ziet er anders uit vanaf haar rug, je ziet meer dingen tegelijk. Ik vind de beweging, het schommelen iedere keer weer heel prettig, het emotioneert mij.
 Gesproken over dat schommelen, het ervaren vanuit je bekken, het rechtop zitten en het gevoel van er "zijn”. Ulrike refereerde aan het ‘te weinig vastgehouden zijn als kind’. En dat dit gedragen worden door Resi een nieuwe blauwdruk kan geven. Ja, zo ervaar ik het ook, het geeft mij iets, het opent iets in mij, iedere keer weer.
 Ik kon voelen dat Resi op verschillende manieren loopt, alsof ze mijn innerlijke bewegingen spiegelt. Een intense ervaring.

8 juli
 Ging heel moe naar Soerendonk. Vandaag dringt zich het onderwerp "moeder” op, de afstand tot mijn moeder, nu en altijd al. Resi was weer lief en aandachtig ondanks de vliegen.
 Moeder, de moeder die er niet voor mij was, het verdriet daarover, altijd in mij.
 Een steunfiguur achter mij op Resi: een vrouw, met magische krachten, een wijze vrouw.
 Zij zegt dat ik er niets aan kon doen. Ik ben een klein kind van 4 jaar – ik huil.
 Resi draagt mij. Resi had mij ook willen dragen als ze er toen geweest was.
 Het doet me glimlachen – het gevoel door Resi gedragen te worden.

15 juli
 Eerst even met Ulrike gepraat over hoe ik me voel (ben gestopt met werken op 12 juli) : uitersten,  van ontspanning tot me ellendig voelen.
 Samen lopen in de bak met Resi: het lukte me absoluut niet om in cadans te komen met Resi. Kon geen contact maken. Deed mijn best en dan was ik het binnen 10 seconden weer kwijt.
 Daarna op Resi: mijn lijf werd alleen maar doorelkaar geschud, voelde me ellendig.
 Alles rammelde in en aan mij. Oefeningen gedaan om contact met centrum tot stand te brengen, niks werkte.
 Ulrike liet Resi stil staan en ik mocht op haar hals liggen – dat was heerlijk, helemaal niets hoeven doen en gedragen worden. Ik voelde Resi’s ademhaling, het was alsof ik in haar wegzonk. Het was heel ontroerend en diep.
 Na afloop, met thee in de keuken, voelde ik rust en warmte in mijn hele lichaam, eenheid.
 Achteraf gezien is deze sessie een soort doorbraak geweest, daarna had ik veel meer rust in me. Dit geeft me de mogelijkheid om beter te voelen en te kijken.

22 juli
 Stond heel gedeprimeerd op, pas in de trein kon ik weer contact maken met het positieve gevoel waarmee ik de vorige keer ben weggegaan. Wilde vandaag aan ‘balans’ werken. Hoe ik in balans kan blijven, contact kan houden / zoeken met dat innerlijk gevoel van heelheid.
 Balans zetelt in je buik, geprobeerd dat gevoel te zoeken. Mijn "bodem”te voelen en daarmee, daardoor dus ook goed op Resi te zitten. Ik kon redelijk goed voelen en focussen.

29 juli
 Voel me rustig en maak dan gemakkelijk contact met Resi. Resi aan de longe: stap, draf en galop. Staan kijken naar haar: hoe mooi rustig en toch vol energie ze daar loopt.
 Op Resi: ik kan goed zitten, rustig en in balans. Ik voel goed het verschil als ik rechtop zit of inzak. Zo goed voelen is fijn en niet-fijn: onmiddellijk komt de vraag "en wie ben jij dan wel, wat denk je wel, wat heb jij te bieden? "
 Ulrike vraagt wat ik als afsluiting van de 10 sessies zou willen. Ik wil graag nog eens op haar liggen achterstevoren. Het was even zoeken om de balans te vinden tussen Resi en mij en toen was het ook heerlijk. Achteraf besefte ik pas dat ik heel diep in mijn beleving ben geweest, naar een punt dat ik heel klein was. Ik maakte een soort van tevredenheids-geluidjes.
 Het was een hele mooie afsluiting. De nacht erna kwam het weer boven in een slaap-waaktoestand, het intense genoegen zo gedragen te worden door Resi, haar warmte en geur , haar zachte vacht, haar sterke lijf.

Evaluatie
 Ik heb met / door Resi en Ulrike  (of andersom!) heel direct allerlei gevoelens écht ervaren, beleefd, gevoeld. Resi is aanwezig, Resi raakt me aan, geeft, draagt. Gevoelens heb ik hierdoor dieper beleefd, zijn concreter geworden en dat heeft mij helderheid gegeven. Ulrike is uiteraard degene die dit alle begeleidt en stuurt. Het is duidelijk dat de samenwerking van Ulrike met Resi één geheel vormt. Het hele proces van de tien sessies is voor mij een kostbaar geschenk.